|
In de twaalfde ronde speelden alle kanshebbers remise. Kees Thijssen houdt daardoor twee punten voorsprong op zijn concurrenten en kan niet meer ingehaald worden, ook niet als hij in de laatste ronde zou verliezen; daarbij speelt de plusremise tegen Jeroen van den Akker een doorslaggevende rol. De strijd om de twee WK-plaatsen wordt pas in de laatste ronde beslist; de partij tussen Alexander Baljakin en Jeroen van den Akker is daarbij cruciaal.
Michiel Kroesbergen, die tot nu toe voornamelijk rustige klassieke standen
op het bord bracht, speelde tegen Boudewijn Derkx een centrum-flankaanval en
kreeg daar aanvankelijk voordeel mee. Rond de 28e zet speelde hij het wat
afwachtend maar Boudewijn Derkx verzuimde met 29. 42-38 het initiatief over
te nemen. Door de afruil 15-20-24 op de 41e zet vervlakte de stand wat;
wellicht had zwart meer kansen gekregen als hij de stelling met 6-11 intact
had gelaten. In tijdnood overzag zwart dat er op de 50e zet een dam inzat
met 18-23 en 6-11. Met een 3-om-3 ruil stelde wit de remise veilig.
Ron Heusdens koos voor vrijwel dezelfde opening als Michiel Kroesbergen maar
had moeite om de schijven op zijn rechtervleugel in het spel te brengen.
Jeroen van den Akker leek iets makkelijker uit de opening te komen omdat hij
op de uitgedunde andere kant van het bord een overwicht had. Rond de 30e zet
kwam zwart echter sterker op het centrum te staan en draaiden de kansen. Na
een doorstoot naar 38 durfde Ron Heusdens het offer met 39. ... 19-24 niet
aan. Na het gespeelde 4-10-15 kon Jeroen van den Akker zich redden door te
dreigen met een doorbraak ten koste van een schijf. Zwart kon die dreiging
neutraliseren door zelf te offeren en door te breken maar meer dan remise
zat er toen niet meer in.
Ook bij Anton van Berkel kwam er een centrum-flankaanval op het bord. Door
het ontbreken van schijf 2 kon Leopold Sekongo een sterke voorpost op 24
neerzetten. Zwart had een fraaie offermanoeuvre nodig om in zijn spel te
komen maar bleef onder druk staan. Leopold Sekongo probeerde combinaties in
het spel te brengen en een daarvan werd zwart noodlottig.
Apart aan de opening van Kees Thijssen was dat hij pas op de 16e zet op zijn
lange vleugel speelde. Hij speelde een relatief rustige gelijk opgaande
partij met Alexander Baljakin, die meteen na de tijdnoodfase na een
wederzijdse doorbraak in remise eindigde.
Een originele onvoltooide halve hekstelling van Peter Schuitema domineerde
het spelbeeld in zijn partij tegen Sven Winkel. Aan zijn rechterkant was het
spannend of hij de aanval naar 24 kon doorzetten of niet. Na het riskante
30. ... 6-11 kwam wit in het voordeel. Zwart moest een schijf offeren en had
als belangrijkste compensatie het feit dat wit inmiddels ernstig in tijdnood
was geraakt. Peter Schuitema moest nog zoveel zetten doen dat hij niet alle
dreigingen van zwart kon overzien. De dam die Sven Winkel op de 47e zet kon nemen besliste de partij in zijn voordeel.
Gerard Jansen had het initiatief in zijn partij tegen Bennie Provoost maar in een vrij contactloze stand was het zo makkelijk voor beide partijen om gevaarlijke voorposten af te ruilen dat er van werkelijk voordeel geen sprake was. In een uitgedunde stand werd dus tot remise besloten.
Met eerst een schijf op 36 en later een schijf op 21 ontnam Hein Meijer de lange vleugel van Auke Scholma zijn bewegingsvrijheid. Auke Scholma moest zelfs een schijf offeren om doorbraakkansen te krijgen op de andere vleugel. Met een kleine combinatie lukte het vervolgens om een punt te halen.
|
