Zwart: Kees Thijssen - Wit: Sven Winkel

Wit moet uitkijken voor een positioneel debacle, iets dat in dit soort standen al na enkele zetten een feit kan zijn. De volgende opstoot lijkt uit nood geboren. 24. 28-23, 18x29; 25. 34x23, 25x34; 26. 40x29,...

Deze stand veroorzaakte de nodige opwinding bij een aantal toeschouwers en ook enkele pc's begonnen vreemde geluidjes te maken. Kan zwart hier immers niet zeer sterk (20-24) 29x20 (15x24) spelen en -voorafgegaan door (17-22) 21-16- een beslissende aanval openen op de wel erg eenzame voorpost?

Kees Thijssen speelde het wel heel matte 26..., 13-18; waarna de witspeler na het tikkie-terug 29-24 eigenlijk helemaal geen problemen meer had. Sterker nog, de titelverdediger moest nog de nodige zeilen bijzetten om een miezerig minnetje te ontlopen.

Waarom werd (20-24) 29x20 (15x24) niet gespeeld? Een logische variant lijkt toch 45-40 (17-22) 21-16? (13-19) 41-37 (19x28) 38-32 (9-13) 32x23 (13-19) 43-38 (19x28) 38-32 (2-8) 32x23 (8-13) 42-38 (4-9) 47-42 (13-19) 38-32 (19x28) 32x23 (9-13) 42-38 (13-19) 38-32 (19x28) 32x23 (24-29) 23x34 (22-27) en wit is overal te laat voor.

In plaats van het foutieve 21-16? is 40-34! (16x27) 34-30 een beter idee. Na (13-19) 41-37 (19x28) 30x10 (4x15) 38-32 en wit heeft geen problemen meer. Eigenlijk een eenvoudige finesse, maar op dit niveau bepaalt het domweg het verschil tussen winnend voordeel en een gelijkwaardige stand.

EvD